Η
οριοθέτηση των παιδιών είναι μια παρεξηγημένη έννοια, καθώς οι
περισσότεροι την ερμηνεύουν ως αυστηρή πειθαρχία, πολλές τιμωρίες και
αποφυγή τρυφερών εκδηλώσεων. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική.Τα
παιδιά καθώς μεγαλώνουν, ψάχνουν να βρουν τη θέση τους μέσα στην
οικογένεια αλλά και την προσωπική τους ταυτότητα. Η ταυτότητα του
καθενός είναι αυτό που μας διαχωρίζει από τον άλλον, τα όρια, δηλαδή,
του εαυτού μας.Είναι, λοιπόν, σαφές ότι τα μικρά παιδιά δε μπορεί να
γνωρίζουν πώς να οριοθετούν το δικό τους εσωτερικό αλλά και εξωτερικό
χώρο και οι γονείς είναι εκείνοι που θα τα βοηθήσουν με την υπεύθυνη
στάση τους να το κατανοήσουν.Οι αρχή γίνεται με τους κανόνες του
σπιτιού αλλά και το διαχωρισμό των σχέσεων μέσα στο σπίτι. Το παιδί
πρέπει να γνωρίζει τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε μέσα στην οικογένεια
και ο καλύτερος τρόπος να το μάθει είναι μέσω της μίμησης. Π.χ. πάμε τα
πιάτα μας στο νεροχύτη πιο εύκολα όταν το κάνει και ο μπαμπάς.Μια
από τις σημαντικότερες προκλήσεις στη διαδικασία της οργάνωσης της
οικογενειακής ζωής είναι ο ύπνος του παιδιού. Το παιδί πρέπει να
κοιμάται στο κρεβάτι του και σε αυτό οι γονείς είναι απαραίτητο να
επιμείνουν. Με όμορφο τρόπο και πολύ υπομονή πρέπει να γυρνούν το παιδί
στο δωμάτιό του. Υπάρχουν δύο σημαντικότατοι λόγοι για αυτή την επιμονή,
πρώτον πρέπει το παιδί να μάθει να ορίζει τον προσωπικό του χώρο
(αναγνωρίζοντας τον προσωπικό χώρο των άλλων) και δεύτερον, πρέπει να
κατανοήσει πως οι γονείς έχουν και μια δική του, προσωπική σχέση, πέρα
από το παιδί.Αυτή η διαδικασία δεν πρέπει να δημιουργεί
ενοχές στους γονείς, καθώς με αυτό τον τρόπο βοηθούν το παιδί να γίνει
ανεξάρτητο και να μην παρουσιάζει στοιχεία προσκόλλησης και ανασφάλειας.
Αυτό
που πρέπει να τονιστεί είναι πως δε μπορούν οι γονείς να περιμένουν από
ένα μικρό παιδί να πειθαρχεί 100% στα πάντα, για αυτό πρέπει να
ιεραρχούν τα πράγματα που θέλουν να κατακτήσουν τα παιδιά. Επιπλέον, η
ψύχραιμη και σταθερή στάση τους (χωρίς φωνές, εκρήξεις θυμού κ.α.),
βοηθά τα παιδιά να προσαρμοστούν πιο εύκολα και όχι από φόβο στις
οικογενειακές συνθήκες.
Είναι σίγουρο πως ακόμα και παιδιά που
αντιστέκονται πολύ στην οριοθέτηση, υποσυνείδητα θέλουν να ξέρουν ότι
μπορούν να «φτάσουν» μόνο μέχρι ένα σημείο. Αυτό τα κάνει να νιώθουν
ασφαλή, καθώς οι γονείς τους δεν τα αφήνουν ανεξέλεγκτα να προσπαθούν
αδίκως να κατακτήσουν τα πάντα. Άλλωστε, μια διακριτικά ελεγχόμενη
αυτονόμηση είναι η ιδανική μέθοδος ανάπτυξης του παιδιού.http://www.faysbook.gr/
