Τσακωμοί ανάμεσα στα αδερφάκια: Οι βαθύτερες αιτίες

Τσακωμοί ανάμεσα στα αδερφάκια: Οι βαθύτερες αιτίες

Το μοναχοπαίδι και τα αδέρφια
Η συγγραφέας Ντέμπορα Στάινερ μας διηγείται μια μικρή ιστορία. Πώς ένα βρέφος μπορεί να απειλεί τα αδερφάκια του; Και πού μπορεί να οδηγήσει αυτός ο ανταγωνισμός; 
Το ενός έτους παιδί που είναι μοναχοπαίδι, ή είναι το πρώτο παιδί, απολαμβάνει μια ιδιαίτερη σχέση με τους γονείς. Έ­χει όλη την αγάπη και την προσοχή τους, χωρίς να τη μοι­ράζεται με άλλα παιδιά στην οικογένεια. Το γεγονός ότι το μοναχοπαίδι επικεντρώνει όλη την ένταση των συναισθημά­των του στους δύο γονείς του και αντίστροφα αυτοί επενδύ­ουν όλη τους την προσοχή και όλες τους τις προσδοκίες α­ποκλειστικά πάνω του μπορεί να αποτελεί πηγή μεγάλης έ­ντασης για το παιδί. Τα μικρότερα παιδιά στην οικογένεια δεν έχουν ποτέ την πολυτέλεια της ιδιαίτερης σχέσης του πρώτου ή του μοναδικού παιδιού και από την αρχή πρέπει να παλεύουν για να κερδίσουν την προσοχή της μητέρας. Το κέρδος για το μικρότερο παιδί είναι ότι εξαρχής εντάσσεται στο πήγαινε έλα της οικογένειας, η οποία έχει ήδη αναπτύξει ένα πλέγμα σχέσεων. Το βρέφος περνά ένα πολύ μεγάλο μέ­ρος του χρόνου του παρατηρώντας τι κάνουν τα αδέρφια του, πότε με απορία, πότε με ενθουσιασμό και πότε με ανη­συχία. Το είδος των σχέσεων που αναπτύσσει μαζί τους εξαρτάται από την προσωπικότητα του κάθε παιδιού στην οικογένεια, αλλά ένας σημαντικός παράγοντας είναι και η διαφορά ηλικίας.
Η Ελισάβετ είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, την Άννα, πέντε χρόνων, και έναν αδερφό, τον Τσάρλυ, εξήμισι χρόνων. Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια ήταν πολύ συνδεμένα. Περίμεναν τη γέννηση της Ελισάβετ με μεγάλο ενθουσιασμό και ανη­συχία και ήταν πολύ χαρούμενα όταν γεννήθηκε και όλα πήγαν καλά. Τα δύο αδέρφια αντλούσαν παρηγοριά και α­νακούφιση από τη συντροφικότητα που είχαν αναπτύξει και η στενή τους σχέση τα βοηθούσε να αντιμετωπίσουν τα συ­ναισθήματα παραγκωνισμού που ένιωθαν όταν η μητέρα τους ασχολείτο με το βρέφος. Όσο το βρέφος ήταν πολύ μι­κρό και κοιμόταν την περισσότερη ώρα, μπορούσαν να το αγνοούν. Τα προβλήματα άρχισαν να γίνονται πιο έντονα όταν μεγάλωσε και έγινε μια υπολογίσιμη δύναμη.
Οι αυξανόμενες ικανότητες που συνεχώς αποκτά το βρέ­φος που μεγαλώνει δημιουργούν προβλήματα στα μεγαλύ­τερα αδέρφια που βρίσκονται πιο κοντά από άποψη ηλικίας αλλά που δεν έχουν ακόμη απομακρυνθεί εντελώς από τη βρεφική ηλικία. Θα υπάρξουν αναμφίβολα στιγμές που το ηλικίας τριών ετών παιδί θα είναι ειλικρινά ευχαριστημένο με την πρόοδο του μικρότερου αδερφού ή αδερφής του, αλ­λά σε άλλες στιγμές θα νιώσει ότι απειλείται η εύθραυστη αίσθηση που έχει ότι είναι μεγάλο. Ο Ουίλιαμ ήταν ακριβώς τριών ετών όταν ο αδερφός του Τζέιμς ήταν δεκατεσσάρων μηνών. Ο Τζέιμς καθόταν στο πάτωμα στο σαλόνι μαζί με τον Ουίλιαμ, ενώ η μητέρα τους στην κουζίνα ετοίμαζε καφέ για μια φίλη της. Ο Ουίλιαμ άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι με το χάρτινο μοντέλο μιας μαύρης νυχτερίδας πετώντας το γύρω γύρω στο δωμάτιο. Ο Τζέιμς τον παρακολουθούσε προ­σεκτικά και γελούσε με ενθουσιασμό. Ο Ουίλιαμ άρχισε να πετά τη νυχτερίδα όλο και πιο κοντά στον Τζέιμς και εν συνεχεία χτυπώντας την στο κεφάλι του, πράγμα που ανά­γκαζε τον Τζέιμς να ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Στη συνέ­χεια ο Ουίλιαμ την τύλιξε γύρω από το κεφάλι του Τζέιμς σφίγγοντάς την και κλείνοντάς του τα μάτια. Ο Τζέιμς στην αρχή κλαψούρισε, αλλά μετά άρχισε να κλαίει δυνατά. Ο Ουίλιαμ σήκωσε τότε στα χέρια του τον Τζέιμς λέγοντας «Μπορώ να σε σηκώνω», αλλά μετά, με πολύ απότομο τρό­πο, τον έριξε στο πάτωμα. Η μητέρα έσπευσε στο δωμάτιο να δει τι συμβαίνει και να περισώσει τον Τζέιμς.http://www.boro.gr/

Η λίστα ιστολογίων μου